بالابر هیدرولیکی ثابت

بالابرهای هیدرولیک ثابت چند قسمت اصلی دارند:
سازه فلزي: روی دیوار ثابت می‌شود و معمولاً از پروفیل‌های فولادی با اندازه‌های مختلف ساخته می‌شود که دو ستون عمودی هستند که توسط یک سری کانال با فاصله مساوی در طول تمام ارتفاع ستون‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند. از مجموعه این ستون‌ها و ناودان‌ها که در ساختمان یا دیواری که آسانسور در آن قرار دارد یک سازه فلزی به دست می‌آید و تمام مقاومت و پایداری آسانسور به آن بستگی دارد.
ریل‌های آسانسوري: آن‌ها ریل‌های فلزی بادوام با آلیاژ خاصی هستند که عمدتاً به شکل T انگلیسی هستند و بر روی یک سازه فلزی ثابت می‌شوند. مجموع کل بالابر از این ریل‌ها در امتداد ستون‌های سازه بالا و پایین می‌رود.
ارابه و سکوي بالابر: ارابه به صورت عمودی بر روی یک سازه فلزی با قطعاتی مانند کفش روی ریل‌های بالابر و بالا و پایین عمودی قرار می‌گیرد و وظیفه حمل سکو یا سبد را دارد. بسته به نوع تجهیزات، سکو ممکن است یک صفحه فلزی ساده باشد یا توسط آن احاطه شده باشد و در برخی موارد یک کابین در بالای سکو قرار می‌گیرد که مانند یک مکعب مربع، تمام سطوح را مسدود می‌کند.
مجموعه هيدروليک: شامل قسمت‌های اصلی جک هیدرولیک، شیلنگ‌های هیدرولیکی، واحد محرک (پاور یونیت) و جعبه برق و کابل‌های برق می‌باشد. جک هیدرولیک از یک سیلندر و یک پیستون تشکیل شده است و فشاری که سیال روغن به پیستون وارد می‌کند در داخل سیلندر حرکت کرده و آن را به بیرون می‌راند و این نیرو باعث بالا آمدن سکوی بالابر می‌شود. برعکس، هنگامی که روغن از سیلندر خارج می‌شود، پیستون به سیلندر باز می‌گردد و سکو به سمت پایین هدایت می‌شود. مخزن روغن، شیرهای هیدرولیک، موتور الکتریکی، پمپ و روغن نیز بخشی از پاور یونیت هستند که هر کدام وظیفه خود را دارند.